_____________________बदीऊज्जमा बिराजदार_____चार गझला____________

1.

यातनांच्या अशा दाट गर्दीस या,मी खुशीनेच कवटाळले;

चंद्रताऱ्यातल्या जिंदगीला पुन्हा, रोज स्वप्नात कुरवाळले!

संविधानातही एकनिष्ठा नसे, हक्क मागू कुणाला इथे ?

न्यायदानातले पारडे आंधळे, न्याय देताच रक्ताळले!

ना सुखाचा सडा माझिया अंगणी, अंतरी वादळांचा जुलुस;

प्राक्तनांची व्यथा,कामनांची कथा,सांगता लोक चवताळले.

राग आला मला स्थापितांचा जरी, चाड आहे भल्याची कुठे;

पाहिले चेहरे बंडखोरीतले...अन् स्वतःलाच सांभाळले.

गार वाऱ्यात गंधाळला मोगरा, सोबती आसवांचा सडा;

स्तब्ध आहे उभा गोठता अंतरी, शब्द ओठात घायाळले.

नेमका प्रश्न त्यांचा कळेना तरी, शोधतो उत्तरांना सदा;

बेगडी रोजची पोक्त औदार्यता, बेगडी रोजची वादळे!

सूडबुद्धीत का भावना जन्मली, पाहुण्या सारखी साबिरा;

सागरी लाट आली तिथे ही बघा, काठ पेल्यात फेसाळले.

2.

बेगडी ती प्रेम करते तात्पुरते;

पाहते लांबून...हसते तात्पुरते.

चेहरा बघ रोज ती न्याहाळते अन्. 

ओठ दातांनीच मळते तात्पुरते.

दूर ते स्वीकारणे-नाकारणे पण

सांग तू हे काय करते तात्पुरते.

कैद केले मी तिला हृदयात माझ्या;

फक्त तू का नाम जपते तात्पुरते.

चांदण्यावरती कसा ठेऊ भरोसा; 

तेज चंद्राचेच ठरते तात्पुरते.

हाच भास्कर हा शशी अन हेच तारे; 

या जगी येतात नुसते तात्पुरते.

जीवनाच्या शेवटी जे जाणिले मी;

जन्मण्याचे सोंग असते तात्पुरते.

ही गरीबी अन् अमीरी यार साबिर;

एक जाता.. एक उरते तात्पुरते!

3.

श्वास स्पंदने दोघांचेही जगण्याचे वय निघून गेले;

प्रेम असूनी एकदुज्याला वदण्याचे वय निघून गेले.

विरह वेदना लाख संकटे विश्वासाच्या बागेमध्ये;

कशा भावना व्यक्त करू त्या फुलण्याचे वय निघून गेले!

परमेशाची पूजा अर्चा तशीच त्याची पूजा केली;

तिच्याच हृदयी आत्मसमर्पण करण्याचे वय निघून गेले.

सौंदर्याचा मदिरा प्याला फक्त लांबुनी प्राशन केले;

देहामधली अग्नी ज्वाला विझण्याचे वय निघून गेले.

नजरेच्या मधु गंधाने त्या कडाडणाऱ्या विजा अचानक;

चिंब-चिंब त्या आठवणींचे भिजण्याचे वय निघून गेले.

हार-जीत,अडथळे-अडचणी...लाट सुनामी अवचित येते;

आजवरीच्या व्यभिचाराने रडण्याचे वय निघून गेले.

आनंदाचा सुखशांतीचा जीवनातला अखेरचा क्षण;

भूत आणखी भविष्य साबिर बघण्याचे वय निघून गेले!

4.

बेरकी खुलाशांनी,बेगडी दिलाशांनी;

दुर्दशा तुझी केली राजरोस चोरांनी!

कालच्या ऋतूने त्या चोरले हृदय माझे;

घेतले लपेटूनी गार-गार वाऱ्यांनी.

न्यायदान ही खोटे,सत्य संपले जेथे;

जायचे कुठे आता पांगळ्या विचारांनी?

जाळले स्वतःलाही मंद मंद ज्योतींनी;

जन्म मृत्युचे फेरे वेचलेत ज्वालांनी.

जिंदगीस जगताना बेरजा वजा केल्या;

आज मी सुखी आहे कालच्या हिशोबांनी.

खूप लोक जमले हे आज अंतयात्रेला;

सोहळे यशाचे त्या पाहिलेत डोळ्यांनी.

कापला गळा ज्यांनी पण तरी लळा त्यांचा;

गोडवा तरी होता,बोललो न शब्दांनी.

गझल ही कशी झाली, बोल ना जरा 'साबिर',

एक एक शब्दाला, तोलले हजारांनी!

_______________________________

बदीऊज्जमा बिराजदार,

(साबिर सोलापुरी),

"साबिर", १५,प्रियदर्शिनी हाउसिंग सोसायटी,

कुमठा नाका, सोलापूर :४१३००३. महाराष्ट्र (भारत)

भ्रमणध्वनी:०९८९०१७१७०३

email: sabirsolapuri@gmail.com