1.
जे वाटले घडावे, घडले न यार काही;
हरण्यास डाव आता उरले न यार काही.
शिखरास गाठण्याचा केला विचार जेव्हा;
तोडून नाळ निघणे रुचले न यार काही.
मी मूठ खळखळावुन वळवून टाकलेली;
फासे हवे तसे मज वळले न यार काही.
नाही म्हणू कशाला...स्वप्नात दंगलो मी;
पण नेत्र वास्तवाचे मिटले न यार काही.
''जा घे तुला'' म्हणालो,"ही कवचकुंडलेही";
मी याचकास दुसरे पुसले न यार काही.
भरधाव सोडलेला घोडा अडून गेला;
थोडे वळून घ्यावे, जमले न यार काही.
2.
रातीस जागण्याला त्यांचा नकार आहे;
डोळे नि पापण्यांचा झाला करार आहे.
एकेक होत सा-या उल्का लयास गेल्या;
खेळात हारलेला तो हा जुगार आहे.
हातास गुंफताना पायात पाय नेले;
एकी करावयाचा खासा प्रचार आहे.
बुंध्यास छाटलेल्या फुटले नवे धुमारे;
या काळजास झाला येथेच वार आहे.
सोने चकाकले ते,आगीत पोळले जे;
सूर्यास जोखण्याचा अंगी थरार आहे.
रक्तातुनी निघावा लाव्हा उफाळलेला;
त्याच्यावरीच आता सारी मदार आहे.
नाही म्हणावयाला माझे मला कळाले;
मी पाय रोवले अन मृत्यू पसार आहे.
3.
डोळे सुकून गेले, पोटात आग आहे;
हातास काम नाही,डोक्यात राग आहे.
माझा मलाच ऐकू आवाज येत नाही;
यंत्रात कोंबली मी आधीच जाग आहे.
पाठात पुस्तकाच्या 'शेतीप्रधान' होते.
आता न अक्षरे ती,नुसताच डाग आहे!
वाटून घेतलेली सत्ता-जमीन ज्यांनी;
त्यांचेच राजवाडे,त्यांचीच बाग आहे.
माझा म्हणावयाला आहेच देश कोठे?
तुकड्यात कापलेला प्रत्येक भाग आहे.
_________________________________
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा