1.
अजून देहातुनी उसळते अजाण शाई;
अजून आत्म्यास गाज देते तुझी रुबाई.
अजून तेजीत बाग आहे कळ्याफुलांची,
अजून श्वासातली पुरेशी नसे कमाई.
अधीर गात्रात रात होते पहाटताना...
अजून तृप्तीत लोळते ही तुझी रजाई.
मनात माझ्या तुझा विलासी महाल झुलतो,
परी तुझ्या अंगणात मजला असे मनाई.
हरेक पेल्यात कैफ अजुनी जुनाच आहे;
भरुन घे तू नव्या दुखाने नवी सुराई!
अजून झाले न नाव माझे इथे पुरेसे,
अजून पुरती नसे म्हणावी तशी बुराई.
2.
जन्मभर वणव्यात जळणे शक्य नाही;
तू कुणावर प्रेम करणे शक्य नाही.
तू सुखाच्या सोबतीने चाल राणी;
मी दगा दुःखास देणे शक्य नाही!
हे तुझे अंगण तुला लखलाभ आता,
ते पुन्हा केव्हा बहरणे शक्य नाही.
जीवना, हा छान बंदीवास आहे;
जो उभ्या जन्मात सरणे शक्य नाही!
मी सुगंधासारखा अस्थिर होतो,
मी तुझ्या हातात ठरणे शक्य नाही!
जा, हवे तर आण उसनी चार दुःखे;
ती अशी आतून झरणे शक्य नाही.
तू कितीही बांध भिंती अस्मितेच्या;
तू मला वगळून उरणे शक्य नाही.
3.
कुणी मोल केले, कुणी मापले;
भल्या भाविकाने तुला कापले.
घडावीत रांगेतुनी दर्शने,
जरी चोरट्याने खिसे नापले.
उठे ही सुखाची तुझी पालखी;
उरे भर्जरी दुःख आपापले.
तुझी आसवे लागली सार्थकी,
तुझे त्याग नोटांवरी छापले!
नसे आज चिंता तुझी जीवना,
पहा दुःख हे छानसे रापले!
4.
दावती नुसता उमाळा बेगडी;
माणसे आतून सारी कोरडी.
पाय मातीचेच साऱ्यांचे इथे;
चाल उंटाचीच आहे वाकडी!
पोट छोटे, भूक मोठी फार ही...
ही पहा कुरकूर करते आतडी.
थोर समतेचा तुझा दावा खरा;
मारती ही हात आता मापडी.
छान तू हा न्याय साऱ्यांना दिला;
वाजतो हा दंड नुसता लाकडी.
जी मघा मिरवीत गेली पालखी,
त्यात होती जातधर्माची मढी.
हे कसे स्वातंत्र्य आम्हाला दिले,
ही अता विद्रोह करते कातडी.
पापपुण्ये मोज सारी तू पुन्हा,
थरथरू दे ही जिवाची पालडी.
वस्त्र आत्म्याचे नव्याने वीण तू;
ने भरोनी देह अमुचे कापडी.
5.
टीचभर ही भूक सांभाळी,विठोबा;
जन्मभर होतीच आषाढी,विठोबा!
मोजली कोणी अशी ही पापपुण्ये;
चांगला तू आण मापारी,विठोबा.
पारखोनी घे जरा तू भक्त आता;
हे तुला विकतील व्यापारी,विठोबा.
शेवटी आलास ना गोत्यात तूही...
माणसे असतात थापाडी,विठोबा!
सोड गाभारा...अता घे वीट हाती;
झोड जी झोडायची माथी,विठोबा.
देहभर पाण्यात तरला जन्म देवा;
तू खरा निष्णात नावाडी विठोबा !
______________________________
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा